Gregorianum

Lech

Wacław z Szamotał (Szamotulczyk), poeta i kompozytor, monogramista S. W., V. S. Urodził się ok. 1526 w Szamotułach (Wielkopolska). Wykształcenie muzyczne otrzymał najprawdopodobniej w Krakowie. Być może studiował także prawo, matematykę i filozofię. 6 maja 1547 został przyjęty do kapeli królewskiej Zygmunta Augusta jako śpiewak i nadworny kompozytor. W kapeli tej przebywał do ok. 1555. Wcześniej nawiązał kontakt z przedstawicielami reformacji, przyjaźniąc się zwłaszcza z poetą i dworzaninem królewskim Andrzejem Trzecieskim oraz Cyprianem Bazylikiem. Od 1555 był muzykiem na dworze księcia Mikołaja Radziwiłła, zwanego Czarnym, głowy kalwinów litewskich w Wilnie. Dalsze losy Szamotulczyka nie są znane. Nie wyklucza się, że przebywał tu do końca życia. Zmarł ok. 1560.
Oprócz działalności kompozytorskiej Wacław z Szamotuł zajmował się poezją. Jest autorem wiersza rekomendacyjnego do Kroniki wszystkiego świata Marcina Bielskiego, wydanego w 1551 oraz dedykacji królowi Zygmuntowi Augustowi, w formie długiego poematu łacińskiego Carmen nuncupatorum, zamieszczonej w Lamentacjach z 1553.

KOMPOZYCJE:
Quatuor parium vocum Lamentationes Hieremiae Prophetae, tempore quadragesimali in templis cantari solitae, numeris musicis redditae a Venceslao Samotulino, Polono, Serenissimi Regis Poloniae Sigismundi Augusti musico Quibus adiunctae sunt Exclamationes Passionum. Tristium Liber Primus. Cracoviae Lazarus Andreae excudebat M.D.L. III; zachował się tylko głos tenorowy lamentacji i pasji – Bayerische Staatsbibliothek w Monachium oraz głos cantus – Bischöfliche Zentralbibliothek w Ratyzbonie.
In Te Domine speravi, motet 4-głosowy; pierwsza polska kompozycja wydana za granicą – w antologii utworów najwybitniejszych europejskich kompozytorów XVI w. w Norymberdze w 1554.
Ego sum pastor bonus, motet 4-głosowy; wydany został w antologii utworów najwybitniejszych europejskich kompozytorów XVI w. w Norymberdze w 1564.
Nunc scio vere, motet 4-głosowy na uroczystość św. Piotra i Pawła; opracowanie organowe znajduje się w tabulaturze organowej zwanej Zamkową z ok. 1590, zaginionej, zachowanej w kopii mikrofilmowej.
Modlitwa, gdy dziatki spać idą: Już się zmierzka, pieśń 4-głosowa do słów Andrzeja Trzecieskiego, oznaczona monogramem S. W.; zamieszczona była w dziś już nieistniejącej edycji Łazarza Andrysowicza, wydanej w Krakowie przed 1556, znanej dziś jedynie z kopii dziewiętnastowiecznej.
Powszechna spowiedź: Ach, mój niebieski Panie, pieśń 4-głosowa do słów Andrzeja Trzecieskiego; zamieszczona była w dziś już nieistniejącej edycji Łazarza Andrysowicza, wydanej w Krakowie przed 1556, znanej dziś jedynie z kopii dziewiętnastowiecznej.
Christe qui lux es et dies, przekład Mikołaja Reja: Kryste, dniu naszej światłości, pieśń 4-głosowa, oznaczona monogramem V. S.; zachowana w Kancjonale puławskim.
Pieśń o narodzeniu Pańskim: Pochwalmyż wszyscy społem, pieśń 4-głosowa do słów Jakuba z Iłży, oznaczona monogramem V. S.; zachowana w Kancjonale puławskim.
Psalm I: Błogosławiony człowiek, pieśń 4-głosowa, przekład tekstu Andrzeja Trzecieskiego, oznaczona monogramem V. S.; wydana była trzykrotnie w Krakowie u Łazarza Andrysowicza i Mateusza Siebeneichera.
Psalm XIV: I któż będzie przemieszkawał, pieśń 4-głosowa, przekład tekstu Andrzeja Trzecieskiego; wydana została w Krakowie u Łazarza Andrysowicza.
Psalm LXXXV: Nakłoń, Panie ku mnie ucho Twoje, pieśń 4-głosowa, przekład tekstu Mikołaja Reja; wydana była w Krakowie u Łazarza Andrysowicza oraz w innej zachowanej fragmentarycznie edycji, wchodzącej w skład Kancjonału zamojskiego.
Psalm Dawidów CXVI: Alleluja, Chwalcie Pana, pieśń 4-głosowa, przekład tekstu Mikołaja Reja, oznaczona monogramem V. S.; wydana została dwukrotnie w Krakowie u Łazarza Andrysowicza i w 1558 u Mateusza Siebeneichera.
Benedictio mensae: Quae nunc sumemus, melodia jednogłosowa oznaczona monogramem V. S.; ukazała się w drugiej edycji Kancjonału Seklucjana, wydanego w Królewcu w 1559 u Jana Daubmanna.
Gratiarum actio post mensam: Quod sumus utilibus, melodia jednogłosowa; ukazała się w drugiej edycji Kancjonału Seklucjana, wydanego w Królewcu w 1559 u Jana Daubmanna.

Kompozycje zaginione: (wymienione w inwentarzu kapeli królewskiej z 1572)
Officja 4- i 6-głosowe
Eksklamacje 5-głosowe
Msza 8-głosowa

Stasiuu

[link widoczny dla zalogowanych]
Hmm. A tu znalazłem dodatkową zwrotkę "quando la sera". Tylko tłumaczenia nigdzie nie ma :/ Ale może uda sie ten problem rozwiązać Happy

Stasiuu

Z tłumaczeń posłałem co się dało na maile które akurat miałem Happy

Stasiuu

posłalem tłumaczenia If ye i Quando. Jakby komuś czegoś brakowało to śmialo prosze pytać Happy

Dżozi

no bardzo fajne:-P
Ja już mam bardzo dużo tych tłumaczeń od ciebie:-P

Stasiuu

W przerwie między kolejnymi Dowlandami (niektórzy wiedzą, inni kiedyś się dowiedzą), bo ile można tłumaczyć smutne teksty o miłości (I to niestety wyłącznie caritas), przyszło mi do głowy takie luźne tłumaczonko naszego ulubionego utworu Happy

CT:
Gdy popijam se Claireta
Świat się kręci. Ale feta!
Więc od dzisiaj będę pił:
Anjou, Arbois ile sił

T:
Pić i śpiewać to ja lubię!
O kłopotach zapominam.
Chyba mam już ostro w czubie.
Hej! Polejcie jeszcze wina!

B:
Stoczmy bitwę o butelkę,
i stuknijmy się kielonem!
Jeszcze tylko po kropelce.
Szynkę zagryzę kapłonem.

Lech

Staaa-sioo, Staaa-sioo niech żyje,żyje naaaaaaaam ...
Bardzo mi się tłumaczenie podoba Happy

Stasiuu

Jakoś sie trzeba dochamiać Happy

Nika

Stasiu, po prostu brak mi słów. Chyba Pan Bóg zesłał nam Ciebie do zespołu. Jesteś nieoceniony.
A tak na marginesie mam jedno pytanie: Chłopie, co Ty robisz na chemii??

Stasiuu

Wlewam, przelewam, gotuje, syntezuje, destyluje, analizuje, strzelam z laserów, wybucham i inne takie bajery Happy

Stasiuu

Ung mari se voulant coucher
Avecques sa femme nouvelle
S'en vint tout bellement cacher
Ung gros maillet en la ruelle.
"Hélas, mon amy, ce dist elle,
Quel maillet vous voys je empoigner".
"C'est, ce dist il, pour mieulx coigner".
'J'ay, se dict elle, ung peu vescu
Mais coup de maillet n'ay oncq eu.
Quand gros Jean me vient besoigner
Il ne me coigne que du cul".

Mąż chce iść spać
Ze swą nową żoną
I się do tego zabiera dobrze chowając
Wielki ubijak za łóżkiem
Stój, mój miły - rzecze ona -
Cóż za ubijak, jak widzę, bierzesz
Ależ - na to on - to by lepiej stukać/uderzać.
Ja - mówi ona - trochę już żyję
A ubijaka, nigdy nie zaznałam.
Jak duży Jan mnie gonił do roboty
To nie uderzał mnie jak tylko w tyłek.

Ęą mari se vulą kusze
awek sa famm nuwelle
sęą vę tu bellemą kasze
Ęą gro maje ęą la ruelle
helas mon ami se dit-elle
kel maje wu włe że-ąpłanie
Se, se dit-il, pur mie(u) końje
że, se dit-elleą, peu weku
Me kup de maje ne onk-(iu)
Kęą grą Jeą me vięą bezonie
Il ne me końje ke d(iu) k(iu)l

GWIZDEK

Tłumaczenie Wryju wryju

Riu riu chiu
{nightingale singing}
La guarda ribera
{the riverbank protects it}
Dios guarde el lobo
{as God kept the wolf}
De nuestra cordera
{from our lamb}

El lobo rabioso la quiso morder
{the rabid wolf tried to bite her}
Mas Dios poderoso la supo defender
{but God Almighty knew how to defend her}
Quisole hazer que no pudiesse pecar
{He wished to create her impervious to sin}
Ni aun original la Virgen no tuviera
{nor was this maid to embody original sin}

Este qu’es nascido es el gran monarca
{He who is born is a great King,}
Cristo patriarca de carne vestido
{Christ the Patriarch clothed in human flesh}
Hanos redimido con se hazer chiquito
{He has redeemed us by making himself a child}
Aunqu’era infinito, finito se hizera
{Although he is immortal, he made himself mortal.}

Pasztet/Pawełek

Myślę że w ostatnim wersie drugiej zwrotki jest błąd - zamiast "la" powinno być "esta".